Samorządowe Przedszkole Nr 97

Co zrobić, gdy dziecko ucieka na widok kartki i kredki? Czy każdy przedszkolak musi lubić rysować i tworzyć dzieła niczym młody Matejko?

Każde dziecko rozwija się we własnym tempie i nie każde lubi rysować, lecz zawsze należy zwracać uwagę na znaczne odstawanie od rówieśników (np. kreślenie plątaniny linii podczas gdy na pracach rówieśników widać postaci ze wszystkimi szczegółami). Rysować warto i trzeba, gdyż jedynie w ten sposób można wyćwiczyć rączki i przygotować je do pisania w szkole.

Ćwiczyć można przy każdej okazji, dlatego też:

- nie wyręczaj dziecka w ubieraniu się – zakładanie skarpetek, zapinanie guzików to ćwiczenia, które wymagają skoordynowania pracy rąk z informacjami dostarczanymi przez zmysł wzroku;

- bawcie się na placach zabaw – rozwój fizyczny wspomaga rozwój manualny, a zatem wspinanie się na drabinki, gra w piłkę, jazda na rowerze pozwoli dziecku zapanować nad całym ciałem, w tym także nad dłońmi;

- gotuj razem z maluchem – pozwól pokroić kluseczki lub jakieś niezbyt twarde warzywo, gdyż krojenie usprawni rączki;

- wdrażaj do wypełniania obowiązków domowych – wyjmowania zakupów z siatki, ustawiania na półce, zbierania wysypanych monet, nawlekania rozsypanych korali –używanie dłoni na różne sposoby z pewnością je wyćwiczy.

Rysunek 3-latka:

- maluch zazwyczaj potrafi już trzymać kredkę, choć robi to nieprawidłowo (np. całą dłonią);

- potrafi narysować niekształtne koło;

- często potrafi naśladować kierunek rysowanej przez dorosłego kreski (pionowej lub poziomej);

- kolory dobiera w sposób przypadkowy;

- na rysunkach niewiele widać, czasem mogą pojawiać się rozpoznawalne kształty np. proste kwiatki;

- powinien rysować na dużych arkuszach papieru, na tablicy, na chodniku i mieć swobodę w wyborze „tematu” pracy. Warto bawić się w łączenie kropek, natomiast na szlaczki przyjdzie jeszcze czas;

- kolorowanki powinny być jak najprostsze, bez wielu szczegółów, chyba że dziecko świetnie sobie radzi z wypełnianiem konturów.

Rysunek 4-latka:

- dziecko powinno trzymać kredkę w prawidłowy sposób. Jeśli ma z tym problem, można delikatnie układać mu paluszki na kredce;

- rysunki stają się bardziej kolorowe, lepiej radzi sobie z kolorowankami;

- mówi, co rysuje, choć w trakcie często zmienia zdanie (kotek zamienia się w pieska lub domek);

- widać już uproszczoną postać – nogi i ręce wyrastają z głowy.

Rysunek 5-latka:

- bohaterami prac są ludzie, zwierzęta, pojazdy. Tematyka pracy jest prosta do odgadnięcia;

- rysunki zawierają więcej detali (ludzie mają nosy, samochody światła); pojawiają się  trójkąty i kwadraty;

- warto pokazać dziecku, jak można rysować pieska lub inne zwierzątko, ale nie narzucać się.

Rysunek 6-latka:

- prace stają się kolorowe, mają dużo detali (np. palce u rąk), mogą pojawiać się skomplikowane sceny lub elementy przestrzenne;

- rysunki są przemyślane i zaplanowane, pojawiają się postaci z bajek. Dziewczynki często rysują królewny i zwierzątka, chłopcy samochody, roboty;

- warto bawić się z dzieckiem w kalkowanie, rysowanie po śladzie, szlaczki, odrysowywanie, wycinanie, wydzieranie, składanie papieru.

Pozycja do rysowania:

- przy stoliku – miejsce pracy powinno być dostosowane do wzrostu dziecka, stopy powinny być oparte o podłogę;

- na brzuchu – leżąc i wspierając się na łokciach maluch ćwiczy pas barkowy;

- na stojąco – w tej pozycji mniej napina się mięśnie rąk.

Pisanie:

- wiele dzieci bawi się przepisując drukowane literki lub całe wyrazy – jeśli robi to chętnie i z własnej inicjatywy, należy mu pomagać. Pismo pisane może pojawić się ok. siódmego roku życia. Zanim dziecko rozpocznie naukę pisania, winno mieć ukształtowaną lateralizację (wybraną rękę do pisania). Pamiętaj, że to dziecko wybiera rękę i nie należy zmuszać do posługiwania się inną – nie ma nic złego w byciu osobą leworęczną, gdyż to mózg „sam wybiera” stronę/rękę do pisania.